I. Schäfer:
Die goore aale Zäjt!


Watt hatten de Loijt öt fröher doch su good,
denn jeder konn hahlen seng Middachsroh.
Ön jeder Famillich gowet en Ohm on en Losset,
ön Hüwwelchen Könner - wie de Ledersprossen.
Öt goov kehn Problem möt Kalorien on Pille,
man liebte ewen mie etwas Fülle.
Ma bruchte keenen Drecker, möt suvill PS,
nur en Platz für de Ossen on Perd indes.
Ön de Rohv kohm öt Heu-, de Strau us de Heck,
dö Hawa für de Perd, trooch ma möm Sesster ön de Krepp.
Dö Peerd hadden ön Hammen, de Ossen ön Joch,
ön Waagen, ön Plooch on ön Äät bruchte ma noch.
Hatte ma Zochkett on Sillscheed dann parat,
konn öt loß gohn mött de Fahrd.
Döt Schanzenbruet-, wat höit su modern,
oosen de Loijt och fröher schon gern.
Möt Soujerdeech wuhr öt öm Backtroch jewalkt,
dö Brurer ob öt Dillchen zom gohn hingestallt.
Möm Schoß kohm öt ön den Owen, der möt Schanzen jestocht,
newenbej wuhr och noch Birrekräutchen jekocht.
Datt schmoog su goot om Toffelskochen,
on jeder woll öt ze-irscht versoochen.
Öm heeßen Backowen, wuhren dann noch Schnözeln jegart,
ma sejt: Och fröher han dö Löit schon Energie jespart.
De Tronscheln us dem Gaaden, wuhren möm Knejpchen jefießt,
meddachs gowet ön Schottel möt Moos- wat jeder gehren ißt.
Dö Wäsch kochte ma öm Kessel,
egal ob Lenget orrer Nessel.
Öt gohv keenen "Aufheller", ma kannte nur ön Bleechplatz,
gowet Rähn, dann wohr alles für de Katz.
Önnem Holzmännchen wuhr de Wäsch hin- on herrjetrohn,
deshelb moßte ma am Wäschdach fröh obstohn.
Hatte ma Durscht, schotte ma sech ön Köppchen Mällech,
dat konn sech jeder leisten, denn die wohr och fröher schon bellech.
Önnem Stollert orrer Dijell wuhr se obbewahrt.
Ett Enn vom Lied: "Och fröher han de Löit schon jespart"